Nie myśl sobie, że kiedykolwiek w Twoim życiu coś zostanie Tobie zapomniane. Nie istnieje coś takiego jak przebaczenie, zadośćuczynienie, rekompensata, odkupienie, pokuta. To tylko nieobarczone rzeczywistością obiecanki, że nigdy nie jest za późno, żeby coś zmienić i żyć. Choćbyś wdrapał się na Mount Everest swoich możliwości, zawsze ktoś może Ciebie z niego zepchnąć tak, że roztrzaskasz skronie o swoje błędy. Gdy staniesz u styku przeszłości i teraźniejszości uświadomisz sobie, że żadne granice nie istnieją, choć używałeś najtrwalszej zaprawy do budowy tego muru. Przestań się łudzić nadzieją na zmiany. Uświadom sobie, że to czcze gadanie trenerów mentalnych można zamieść pod dywan, bo przyjdzie taki moment, wcale nie przed Bogiem, który ponoć wybacza, kiedy staniesz przed obliczem kogoś ważniejszego, a żadne Twoje grzechy nie zostaną Ci odpuszczone. Dowiesz się wtedy także, że już dawno zostałeś skazany na potępienie i wszystko, co do tej pory budowałeś było atrapą z kartonu.
Hmm... Poniekąd się zgadzam. Pomimo mocnego i usilnego odbudowywania zrujnowanych budowli różnego rodzaju, wszystko zostaje w jakiejś przestrzeni i nie ginie. Natomiast jak się skłaniam ku idei karmy. :) Wszystko co złe - zrobione przez człowieka, wróci do niego. Szybciej czy później. W takiej lub innej formie, ale wróci. I rachunku się w jakiś sposób zaczynają równać. :)
OdpowiedzUsuń